بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان

إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنيٰ أُولئِكَ عَنْها مُبْعَدُونَ

همانا آنان كه سبقت گرفت براى ايشان از ما نكويى آنانند از آن دورشدگان

لا يَسْمَعُونَ حَسِيسَها وَ هُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ

نشنوند حسش را و ايشانند در آنچه هوس كند دلهاى ايشان جاودانان

لا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ هٰذا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ

اندوهگينشان نسازد آشوب بزرگتر و درآيند بر ايشان فرشتگان (يا پيشواز ايشان روند فرشتگان) كه اينك روز شما آنكه بوديد وعده داده مى‌شديد

يَوْمَ نَطْوِي السَّماءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُهُ وَعْداً عَلَيْنا إِنَّا كُنَّا فاعِلِينَ

روزى كه پيچيم آسمان را مانند پيچيدن نامه‌دان نامه‌ها را بدانسان كه آغاز كرديم نخستين آفرينش را بازگردانيمش وعده است بر ما همانا هستيم ما كنندگان

وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ

و هر آينه نوشتيم در زبور پس از ذكر كه زمين را ارث برند بندگان من شايستگان

إِنَّ فِي هٰذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِينَ

همانا در اين است ابلاغى براى گروهى كه پرستشگرند

وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ

و نفرستاديمت مگر رحمتى براى جهانيان

قُلْ إِنَّما يُوحيٰ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ

بگو جز اين نيست كه وحى شود بسوى من همانا خداوند شما است خداوند يكتا پس آيا شمائيد اسلام‌آرندگان

فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُكُمْ عَليٰ سَواءٍ وَ إِنْ أَدْرِي أَ قَرِيبٌ أَمْ بَعِيدٌ ما تُوعَدُونَ

پس اگر پشت كردند بگو آگهيتان دادم يكسان و ندانم آيا نزديك است يا دور آنچه وعده داده شويد

إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَ يَعْلَمُ ما تَكْتُمُونَ

همانا او مى‌داند آشكار را از سخن و مى‌داند آنچه را نهان كنيد

وَ إِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَ مَتاعٌ إِليٰ حِينٍ

و ندانم شايد آزمايشى باشد براى شما و بهره‌منديى تا زمانى

قالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمٰنُ الْمُسْتَعانُ عَليٰ ما تَصِفُونَ

گفت پروردگارا حكم كن به حق و پروردگار ما خداى مهربان است يارى جسته بر آنچه مى‌ستائيد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الْفَجْرِ

بنام خداوند بخشاينده مهربان‌؛ سوگند به بامداد

وَ لَيالٍ عَشْرٍ

و شبهاى ده‌گانه

وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ

و جفت و تك

وَ اللَّيْلِ إِذا يَسْرِ

و به شب گاهى كه برود

هَلْ فِي ذٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ

آيا هست در اين سوگندى براى خردمند

أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعادٍ

آيا نديدى چه كرد پروردگار تو به عاد

إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ

ارم داراى ستون

الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُها فِي الْبِلادِ

آنى كه آفريده نشد مانندش در شهرها

وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ

و ثمودى كه بريدند سنگ را به دره

وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتادِ

و فرعون دارنده ستونها (يا ميخها)

الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ

آنان كه سركشى كردند در شهرها

فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسادَ

پس فراوان كردند در آنها تبهكارى را

فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذابٍ

پس بريخت بر آنان پروردگار تو تازيانه عذاب

إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ

همانا پروردگار تو است در كمينگاه

فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ

اما انسان هر گاه بيازمايدش پروردگارش پس گراميش دارد و نعمتش دهد گويد پروردگارم گراميم داشت

وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهانَنِ

و اما هر گاه بيازمايدش پس تنگ گيرد بر او روزيش را گويد پروردگارم خوارم ساخت

كَلاَّ بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ

نه چنين است بلكه گرامى نداريد يتيم را

وَ لا تَحَاضُّونَ عَليٰ طَعامِ الْمِسْكِينِ

و ترغيب نكنيد بر خورانيدن بينوا

وَ تَأْكُلُونَ التُّراثَ أَكْلاً لَمًّا

و خوريد ميراث را خوردنى گوارا (يا انبوه)

وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا

و دوست داريد مال را دوستى فراوان

كَلاَّ إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا

نه چنين است هر گاه كوبيده شود زمين كوبيدنى كوبيدنى

وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا

و بيايد پروردگار تو با فرشتگان صفى صفى

وَ جِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّي لَهُ الذِّكْريٰ

و آورده شود آن روز دوزخ در آن روز يادآور شود انسان و كجاستش يادآورى

يَقُولُ يا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَياتِي

گويد كاش پيش مى‌فرستادم براى زندگانى خويش

فَيَوْمَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ

پس در آن روز عذاب نشود چون عذاب او كسى

وَ لا يُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ

و بسته نشود چون بستن او كسى

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ

اى روان آسوده (يا اى نفس آرميده)

ارْجِعِي إِليٰ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً

بازگرد بسوى پروردگار خويش خشنود خشنودشده

فَادْخُلِي فِي عِبادِي

پس درآى در بندگانم

وَ ادْخُلِي جَنَّتِي

و درآى در بهشتم